κοσμητικός

-ή, -ό (ΑM κοσμητικός, -ή, όν)

1. κατάλληλος για στολισμό, διακοσμητικός

2. το θηλ. ως ουσ. η κοσμητική

η τέχνη τής περιποίησης και τού εξωραϊσμού τού ανθρώπινου σώματος, που διαφέρει από τον στολισμό κατά τον οποίο προστίθενται στο ανθρώπινο σώμα διάφορα κινητά αντικείμενα

3. το ουδ. ως ουσ. το κοσμητικό(ν)

καλλυντικό μέσο υγιεινής περιποίησης και καλλωπισμού τού δέρματος

νεοελλ.

1. το θηλ. ως ουσ. η παρασκευή και η εφαρμογή διαφόρων χημικών σκευασμάτων για την περιποίηση και τον καλλωπισμό τού σώματος και ειδικότερα τής επιδερμίδας

2. φρ. «κοσμητικό επίθετο» ή, απλώς, «κοσμητικό» — επίθετο που εξαίρει ιδιότητα ή ποιότητα ουσιαστικού

αρχ.

(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) Τὰ κοσμητικά

τίτλος έργου τού Κρίτωνος.

επίρρ...

κοσμητικώς και -ά (Α κοσμητικῶς)

με κοσμητικό τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοσμῶ. Η λ., στον τ. κοσμητική, θηλ. τού επιθ. ως ουσιαστικό, με σημ. «σύνολο καλλυντικών» είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. cosmetic].